આ વાર્તામાં મનપ્રીત એક ટ્રેનમાં બેઠી છે અને તેના મનમાં ભૂતકાળ અને ભવિષ્યની યાદો ઊભી થાય છે. તે પચાસ વર્ષની ઉંમરે છે અને તેની આંખોમાં યુવાનીના ઉન્માદનું પ્રતિબિંબ જોવા મળે છે. ટ્રેનની ગતિ તેની ઉતાવળને વધારી રહી છે, અને તે પોતાના ભૂતકાળમાં ડૂબી જાય છે, ખાસ કરીને રાજવીર નામના યુવક સાથેના સંબંધોને યાદ કરે છે. મનપ્રીત અને રાજવીરનો સંબંધ બાળપણમાં શરૂ થયો હતો અને ધીમે ધીમે પ્રેમમાં વિકસ્યો. આ વચ્ચે, રાજવીર સ્વતંત્રતાના ચળવળમાં સક્રિય રહ્યો હતો, અને મનપ્રીત તેના વિશે ચિંતિત રહી હતી. તે તેના ભાઈ જેવી મિત્ર તેજી સાથે વાત કરે છે, જે સમયની મુશ્કેલીઓને સમજી શકે છે. જ્યારે મનપ્રીત ભૂતકાળની યાદોમાંથી બહાર આવે છે, ત્યારે તેને એક મુસાફર દ્વારા પાણી આપવામાં આવે છે, અને તે જાણે છે કે રાજવીરનું નામ તેના દિલમાં એક ઊંડો પ્રભાવ છોડી જાય છે. આખરે, સ્વતંત્રતાની જંગના પરિણામે, લોકોનાં જીવનમાં વિઘ્નો અને દુઃખદ ઘટનાઓનો સામનો થાય છે, જે માનવ જીવનને ખરાબ રીતે અસર કરે છે.
વે મેં તેનૂં યાદ કરાં...
Priyanka Joshi દ્વારા ગુજરાતી વાર્તા
વર્ણન
સમયની ગતિ કેવી ન્યારી છે! મિલનની વેળાએ પળવારમાં સરી જતો સમય પ્રતિક્ષાની પળોમાં તસું તસું ખસે છે. મનપ્રીત બારી પાસે બેસીને પાછળ દોડી જતાં વૃક્ષોને જોઈ રહી હતી. ટ્રેન પૂરપાટ ઝડપે આગળ વધી રહી હતી અને છતાંયે એનું મન ઉતાવળું થઈ રહ્યું હતું. પંચાશી વર્ષની મનપ્રીતની આંખોમાં એક તરુણીનો તરવરાટ ઉછળતો હતો. એનું મન ભૂત અને ભવિષ્યમાં દોડાદોડી કરી રહ્યું હતું. આતૂરતાને ખાળવા બન્ને હાથ ભીડીને એ બેઠી હતી. એનાં ધ્રુજતાં હાથને સાહીને દોહીત્રી મિન્ટી બોલી, ચિલ નાની, વી વિલ બી ધેર સૂન. યુ વૉન્ટ સમથીંગ? મનપ્રીતે નકારમાં માથું ધૂણાવ્યું. મિન્ટી પેન્ટ્રી તરફ ચાલી. થોડી જ વારમાં કશુંક લઈ
