આ કવિતા શાયરીના માધ્યમથી જીવનના દુઃખદ પળોને, પ્રેમની આતુરતાને અને નિકટતા અને અંતર વચ્ચેની બંગડીને દર્શાવે છે. શાયરીએ જીવનની લાગણીઓને વ્યાખ્યાયિત કરતી, દ્રષ્ટિ, આત્મા અને ઈચ્છાઓના સંઘર્ષને રજૂ કરતી છે. કવિએ શૂન્યતા અને તૃષ્ણાને વ્યક્ત કરીને પ્રેમમાં મુક્તિના અભાવની વાત કરી છે. કવિતામાં પ્રણયની ઇચ્છા અને ઇંતઝારની લાગણીઓ વચ્ચેના તાણને રજૂ કરવામાં આવ્યું છે. સંબંધોમાંની ખોટ અને દોડધામમાં ગુમ થયેલ માનવતા પર જોર આપ્યું છે. કવિ કહે છે કે આજના સંસારમાં સંબંધોની મૂલ્યતા ઓછી થઈ ગઈ છે, અને સૌ કોઈ માત્ર દોડધામમાં વ્યસ્ત છે, આથી માનસિક અને ભાવનાત્મક ગાઢતા ગુમ થઈ રહી છે. સામાન્ય રીતે, આ કવિતા શાયરી, લાગણીઓ, સંબંધો, અને માનવ જીવનના પરિસ્થિતિઓને ઊંડાણથી સમાવે છે, જે પ્રેમની પ્યાસ અને માનવતાના સંઘર્ષને દર્શાવે છે.
શ્વેત ની લાગણીઓ
Dhaval Jansari દ્વારા ગુજરાતી કવિતાઓ
વર્ણન
શાયરી એ શાયરી છે,દૂખી જીવનની ડાયરી છે; પ્રેમ ભર્યા જીવનની પાયરી છે,પછી ભલેને હોય મારી કે તમારી. ન પૂછો તો સારું, કહું છું હું વાત કોની;નાહક થઇ જશે બદનામ, મારા ઉચ્ચાર માં પણ. ઉત્કટ એક એવું હેત છે, જેસ્વપન માં - સત્ય માં 'કરે છે અંગે અંગ માં માત્ર ઇંતેજારી આપની.' કુંપળો ફૂટી નથીને ડાળ કાં કાપો તમે?પ્રેમને બદલે ઝેર કાં આપો તમે?આપને માન્યા સ્વજન શું, એ જ છે મારી કસૂર?જીવતી છું હજુ તો હુ, આગ કાં ચાંપો તમે! જમાનાને કહીદો, મને ના સતાવે,દુનિયાની રસમો મને ના બતાવે;કે આ મામલો સાવ અંગત છે મારો, ભલા થઇ એને જાહેરમાં ના
