આ વાર્તા ટ્રેનમાં મુસાફરી દરમિયાનના એક દ્રષ્ટાંત પર આધારિત છે. એક સુંદર બહેન ટ્રેનમાં સામે બેઠેલા ભાઈને પૂછે છે કે શું તે મેથીનું ઢેબરું લેશે, પરંતુ ભાઈ નાઃશંક થઈ જાય છે. આ સંવાદથી લેખક વિચાર કરવા લાગે છે કે આજકાલ લોકો એકબીજાના પર વિશ્વાસ કરતા નથી, જેના કારણે ટ્રેનમાં અજાણ્યા યાત્રી પાસેથી કશું લેવું નહીં, એ સૂચના પ્રસ્તુત કરવામાં આવી છે. લેખક ગયા સમયમાંની યાદ કરે છે જ્યારે ટ્રેનમાં મુસાફરો એકબીજાની મદદ કરતા હતા અને એકબીજાનો ભરોસો કરતા હતા. તે સમયની વાત કરે છે જ્યારે લોકો મોટે ભાગે એકબીજાની સાથે સહાનુભૂતિ અને મદદ કરી શકતા હતા, અને ટ્રેનમાં ભોજન અને પાણીની વ્યવસ્થા વધુ સગવડભરી હતી. લેખક વર્તમાનના સમયમાં લોકોની વ્યસ્તતા અને અજાણ્યાના ભરોસાના અભાવ અંગે વર્ણન કરે છે, જ્યારે આજે લોકો એકબીજાને મદદ કરવા માટે તૈયાર નથી, અને સહાનુભૂતિની જગ્યાએ સંશય અને શંકા છે. આ વાર્તામાં સમયના પરિવર્તન સાથે માનવ સંબંધો અને સહકારની ઘટતી સ્તરીને દર્શાવવામાં આવ્યું છે.

Gopali Buch દ્વારા ગુજરાતી મેગેઝિન

Writen by Gopali Buch

Category મેગેઝિન