ഭാഗം 1ബസ് ഡിപ്പോയിലെ ശബ്ദങ്ങൾ അവികയുടെ ചെവിയിൽ അടർന്നു വീണു. ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ ഉല്ലാസം, ചിരികൾ, ഒരു മുറിയിലെ എല്ലാ സംഭാഷണങ്ങളും ഒന്നായി കലർന്ന ഒരു അസ്പഷ്ടമായ മുഴക്കം. അവൾ വിൻഡോയിൽ ചാരി, മുഖം പുറത്തേക്ക് തിരിച്ചു. ആകാശം കറുത്ത മേഘങ്ങളാൽ മൂടിയിരുന്നു. കാറ്റ് വിൻഡോയുടെ ഇടവഴികളിലൂടെ ഊതി, അവളുടെ കവിൾത്തടങ്ങളിൽ തണുപ്പ് പരത്തി. പക്ഷേ, അവളെ വിറപ്പിച്ചത് കാറ്റല്ല—അവളുടെ ഉള്ളിലെ ശൂന്യതയാണ്. ഒരു പുതിയ ജീവിതം എന്ന ചിന്ത തന്നെ ഒരു ഭാരമായി തോന്നി.  ബസിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ, അവളുടെ ബാഗുകൾ വഴിയരികിലെ പൊടിപടലത്തിൽ കിടക്കുന്നത് കണ്ടു. ആരോ അവയെ വെളിച്ചെറിഞ്ഞത് പോലെ. അവൾ അവയെടുത്തു. ബാഗിന്റെ തോൽ പൊടിയിൽ മുഷിഞ്ഞിരുന്നു. അത് തടവി നോക്കിയപ്പോൾ, ഒരു ഓർമ്മ അവളെ തട്ടി—വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ്, അതേ ബാഗ് കൊണ്ട് അവൾ ഒരു കോളേജ് യാത്രയ്ക്ക് പോയിരുന്നു. അന്ന് അതിൽ നിറഞ്ഞിരുന്നത് പുസ്തകങ്ങളും സ്വപ്നങ്ങളുമായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ? ചില ഉടുപ്പുകൾ, ഒരു പഴയ ഫോൺ, ഒടുങ്ങാത്ത ഒറ്റപ്പെടലിന്റെ ഭാരം.  ടാക്സിയിൽ