​നിലാവിന്റെ സമ്മാനം​ഒറ്റപ്പെട്ടൊരു മലഞ്ചെരുവിൽ, ചമത എന്ന പുഴയുടെ തീരത്തായിരുന്നു അപ്പുക്കുട്ടൻ എന്ന വൃദ്ധൻ താമസിച്ചിരുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ലോകം ആകെ ആ പുഴയും, അതിനപ്പുറത്തുള്ള കാടും, പിന്നെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെറിയ വീടിനോട് ചേർന്നുള്ള പൂന്തോട്ടവുമായിരുന്നു. നിറയെ പലതരം പൂക്കളും ചെടികളും ഉണ്ടായിരുന്ന ആ പൂന്തോട്ടം ഒരു സ്വപ്നലോകം പോലെ തോന്നിപ്പിക്കും. പക്ഷെ, അപ്പുക്കുട്ടൻ ഏറെ ആഗ്രഹിച്ചത്, രാത്രിയിൽ മാത്രം വിരിയുന്ന, നിലാവിനെപ്പോലെ തിളക്കമുള്ള ഒരു പൂവായിരുന്നു.​ഒരു ദിവസം പുലർച്ചെ, പതിവുപോലെ പൂന്തോട്ടം വൃത്തിയാക്കുന്നതിനിടയിൽ, അപ്പുക്കുട്ടൻ ഒരു അത്ഭുതകരമായ കാഴ്ച കണ്ടു. പുഴയുടെ തീരത്തുനിന്ന് ഒഴുകി വന്ന, ഒരു നക്ഷത്രത്തെപ്പോലെ തിളങ്ങുന്ന ഒരു വിത്ത്! അതിന്റെ ഉള്ളിൽനിന്നും മൃദുവായ ഒരു പ്രകാശം പുറത്തുവരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. വിസ്മയത്തോടെ അദ്ദേഹം ആ വിത്തെടുത്തു, തന്റെ പൂന്തോട്ടത്തിലെ ഏറ്റവും നല്ല മണ്ണിൽ അത് നട്ടു.​അടുത്ത കുറച്ച് ദിവസങ്ങളിൽ, അപ്പുക്കുട്ടൻ ആ വിത്തിനെ വളരെ ശ്രദ്ധയോടെ പരിപാലിച്ചു. എന്നും രാവിലെ അതിന് വെള്ളം ഒഴിച്ചു, സംസാരിച്ചു. ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ, അതിൽനിന്ന് ഒരു