Chapter 17 : मागं वळून बघू नकोस एक वर्ष उलटलं होतं . झाड अजूनही तिथंच उभं होतं – ताठ ...
Chapter 15 : शेवटच्या सावलीचा श्वास प्रियंकाच्या हातातली ती वहिचं पान आणि शुभांगीची बाहुली – दोन्ही तिच्यासाठी आता ...
Chapter 14 : शुभांगीचा आवाज रात्रीचे अकरा वाजले होते. गाव आता शांत झोपेत होता, पण प्रियंका आणि चेतन ...
Chapter 13 : सावल्यांचा परताव सत्याचा विजय झाला होता ... असं वाटत होतं. पण रात्री जेव्हा चेतनने गावाच्या ...
Chapter 12 : गावकऱ्यांपुढचं आरसपानी दुसऱ्या दिवशी सकाळी , गावच्या चावडीसमोर गर्दी जमली होती . प्रियंकाने स्वतः तयार ...
Chapter 11 : मुळांखालचं सत्य प्रियंका शांत होती , पण तिचा चेहरा निर्धाराने भारलेला. शंकरनाथने तिच्या हातात एक ...
Chapter 10 : राखेतून उठणाऱ्या सावल्या झाडाखालून निघालेली सावित्री आता शांत झालय, पण झाडाच्या मुळांमध्ये अजूनही अनेक दडपलेले ...
Chapter 9 : पुन्हा हललेलं झाड सावित्रीच्या आत्म्याला शांतता मिळाल्याच्या विधीला दोन आठवडे उलटून गेले होते . गावात ...
Chapter 9 : पुन्हा हललेलं झाड सावित्रीच्या आत्म्याला शांतता मिळाल्याच्या विधीला दोन आठवडे उलटून गेले होते. गावात जणू ...
Chapter 18: MUZE — जब दिल फिर से पुकारे वक़्त बीतता गया। आरव और काव्या दोनों अपने-अपने रास्तों पर ...