ജീപ്പ് മുന്നോട്ടു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കെ മൂടൽ മഞ്ഞിന്റെ കട്ടി കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വന്നു ,പാതയോരത്ത് വിരിഞ്ഞ തേയില തോട്ടങ്ങൾ,പൊൻമണിമണിയായി അടിഞ്ഞുള്ള പുല്ലുകളും കുന്നിൻ ചെരുവുകളും മൂടൽമഞ്ഞ് തിന്ന് കളയുന്ന പോലെയായിരുന്നു.ചിലയിടങ്ങളിൽ തെരുവിന്റെ അരികിലേക്ക് വിറക്കുന്ന  വിളക്ക് പോസ്റ്റുകൾ —പകൽ തെളിച്ചമില്ലെങ്കിലും ആ പട്ടിണി വിളക്കുകൾ പകലിൽ പോലും നിലകൊള്ളുന്ന വാത്സല്യദീപങ്ങളായിരിക്കുക പോലെയാണ്. ദേവികുളം ടൗൺ കടന്നു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ,മെയിൻ റോഡിൽ നിന്നും തിരിഞ്ഞ്,മാളികയിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് ജീപ്പ് കയറി തുടങ്ങി സുരേഷ് ജീപ്പിന്റെ ഡാഷ്‌ബോർഡിൽ വച്ചിരുന്ന  തന്റെ പഴയ വാച്ച് എടുത്ത് നോക്കി: സമയം ഏഴര ആയി അജയ്യോട് പറഞ്ഞു ജീപ്പ് പതിയെ കയറ്റം കയറി തിരിഞ്ഞപ്പോളായിരുന്നു മണ്ണിൽ പുതഞ്ഞിട്ടുള്ള കല്ലു തൂണുകളും ഇരുമ്പ് വാതിലുമുള്ള ആ മാളികയുടെ ഗേറ്റ്മഞ്ഞിന്റെ നടുവിൽ നിന്നു ഒറ്റയടിക്ക് പുറത്തു വന്നത് പോലെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്.പച്ചപ്പിന്റെ ചുവട്ടിൽ, പഴയ ആ സ്വർണ്ണഗൗരവം നഷ്ടപ്പെട്ടുഒരു മറവിയുടെയും മൗനത്തിന്റെയും ഘനതയിൽ അതിരുകൊണ്ടുനില്ക്കുന്നഅജയ്‌യുടെ അച്ഛന്റെ കാലത്തെ അഹങ്കാരിയുടെ തിരസ്കൃത കൊമ്പൻ പുര സുരേഷ് വണ്ടിയിൽനിന്നും ഇറങ്ങി ഗേറ്റ് തുറന്ന് കൊടുത്തു ഗേറ്റ്  കഴിഞ്ഞാൽ താഴോട്ടിറങ്ങികിടക്കുന്ന പാത – അതാണ്‌ മാളികയുടെ അതുല്യമായ പ്രവേശനം.സുരേഷ് തിരികെ വന്നു വണ്ടിയിൽ കയറിയതും അജയ്  ജീപ്പ് അതിലെ